La Pelosa
La Pelosa i Capo Falcone
Sardynia

Plaża La Pelosa

Ogrom płytkiej wody, stara wieża w tle, limit wejść i niemiłosierny tłok. Oto, prawdopodobnie najbardziej popularna plaża Sardynii.

Woda, nawet kilkadziesiąt metrów od brzegu sięga zaledwie kolan. Nie docierają tu duże fale, nawet kiedy okoliczne morze jest wzburzone. Czyni to ją idealnym miejscem dla dzieci.

Piasek jest przyjemny - drobny, jasny i miękki. Plaża jest całkiem długa (300 m), a na jej północnym krańcu znajdują się skały, na których też od biedy można plażować.

zdjęcie główne: Tommie Hansen, wikimedia CC BY 2.0

Limit wejść i bilety

Aby uniknąć "rozdeptania" plaży, od początku czerwca do końca września obowiązuje dzienny limit plażowiczów - 1500 osób.

W tym okresie wstęp jest płatny - 3.5 €. Bilety można kupić na stintiono-official. Na maila dostaje się kod QR sprawdzany przy wejściu na plażę. Tam otrzymuje się opaskę na rękę. Są one sprawdzane przez chodzących po plaży strażników.

Po otwarciu sprzedaży na dany sezon bilety rozchodzą się bardzo szybko. Kupujcie najwcześniej jak możecie.

Pomimo limitu, w wakacje na La Pelosa panuje ogromny tłok. W czerwcu i wrześniu jest tylko trochę lepiej.

W oczach niektórych, odbiera to cały urok miejscu. Na szczęście w wodzie, miejsca jest sporo.

Maty pod ręcznik są wymagane

Mają chronić przed wynoszeniem piasku. Za ich brak grożą mandaty.

Maty (zazwyczaj z bambusa) można nabyć na miejscu od ulicznych handlarzy. Cena to kilka euro, ale można się targować. Taniej wychodzi kupić ja wcześniej, nawet w Polsce.

Parkowanie

Parkowanie jest płatne i możliwe na poboczach większości okolicznych ulic (niebieskie linie). Ale w sezonie, znalezienie wolnego miejsca w pobliżu plaży jest prawie niemożliwe. Chyba, że przyjedziecie bardzo rano.

Torre della Pelosa
Torre della Pelosa. Zdjęcie Anthony Roberts Unsplash

Capo Falcone

La Pelosa znajduje się na półwyspie Falcone. Słynna plaża to jego główna, ale nie jedyna atrakcja. Są tu miejsca dzikie, oferujące wspaniałe widoki, kontakt z naturą i niewielką liczbę innych turystów. Miła odmiana, po wizycie na tłocznej i gwarnej plaży.

1 Torre della Pelosa

Wieża, która jest dziś symbolem okolicy, powstała w XVI wieku. Jej załoga strzegła cieśniny miedzy półwyspem a wyspą Isola Piana.

Budowlę w pełnej krasie można podziwiać z okolic plaży Pelosetta. Na wysepkę z wieżą można się przeprawić wpław lub brodząc. To ostatnie, lepiej robić w butach do wody (uwaga na jeżowce!).

2 Północny kraniec Capo Falcone

Wysoki, granitowy brzeg toczy tu ciągłą walkę z nacierającym morzem. Krajobraz jest skalisty, surowy i totalnie odmienny od tego w sąsiedztwie La Pelosa (odległej o zaledwie niecały kilometr). Na deser, ciekawy widok na "Torre".

Nie ma tu ścieżek - wędruje się według własnego uznania. Eksploracja wymaga nieco sprawności fizycznej i stosownego obuwia.

3 Valle della Luna

Piękny fragment poszarpanego i niedostępnego zachodniego wybrzeża półwyspu. Sporo tu skał ciekawe uformowanych przez erozję, które stanowią świetną scenerię dla zachodów słońca.

Miedzy urwiskiem a drogą teren też jest skalisty, ale stosunkowo płaski. Można wjechać samochodem lub kamperem. Właściciele tych ostatnich, często zostają tu na noc.

Ciekawostka - to jedno z trzech tak nazwanych miejsc na Sardynii.

4 Torre del Falcone

Typowa dla Sardynii wieża strażnicza z XVI wieku. Nic niezwykłego, gdyby nie jej położenie na szczycie najwyższego w okolicy wzgórza (około 190 m n.p.m.). Roztacza się z niego niczym nie skrępowany widok na wszystkie strony świata.

Można stąd podziwiać m.in. mieniące się wszystkimi odcieniami turkusu morze między plażą La Pelosa a wyspą Isola Piana. Jeszcze dalej widać górzystą wyspę Asinara - kiedyś więzienie, dziś rezerwat przyrody.

Na szczyt prowadzą dwa główne szlaki:

Dłuższy (2.1 km), pnie się łagodnie wzdłuż grzbietu wzgórza. Można go pokonać nawet rowerem górskim.

Krótszy (850 m) zaczyna się przy Valle della Luna a jego przejście wymaga nieco wysiłku.

Od nazwy Torre del Falcone (Wieża Sokoła) pochodzi nazwa całego półwyspu. Przypadek lub nie, skaliste wybrzeże zamieszkują sokoły, w tym rzadki sokół skalny. Generalnie, półwysep to dobre miejsce do obserwacji dzikich ptaków.

Kamień ze Stintino

Łupek pozyskiwany z tutejszych skał był i jest wykorzystywany jako materiał budowlany. Można go spotkać na elewacjach wielu tutejszych budynków, co sprawia że wtapiają się w krajobraz.

Będąc na La Pelosa zwrócicie uwagę chociażby na budynek głównej toalety czy murki wzdłuż dróg.

Widok z Torre del Falcone
Widok z Torre del Falcone, zdjęcie Gianni Careddu, wikimedia CC BY 2.0
Widok z Torre del Falcone